Adrien Brody: “Annemin deneyimi sayesinde bir göçmenin mücadelesini anladım”

Bu filmi yapmaya karar vermenizi sağlayan ne oldu?

Gerçek şu ki beni seçen Brady Corbet'ti. Yaklaşık 5 yıl önce senaryoyu okuduğumda çok heyecanlanmıştım. O an, malzemeyle güçlü bir duygusal bağ kurduğumu ve rol için de mükemmel olduğumu hissettim, çünkü 1956 devrimi sırasında ailesiyle birlikte Macaristan'dan kaçıp Amerika Birleşik Devletleri'ne gelen annemin deneyimi üzerinden bir göçmenin mücadelesinin ne olduğunu anlayabiliyordum. Macarca dinleyerek ve o kültüre ait özgün özelliklere sahip insanlarla tanışarak büyüdüm. Bütün bunlar bana Laszlo'nun kim olduğunu derinlemesine anlama fırsatı verdi. Artık yetişkin bir insan olarak Macar lehçelerini keşfedebiliyor ve büyükbabamın yaşadığı dönemden bir adamı canlandırabilmemi sağlayacak gerçekleri bulmak için çalışabiliyordum. Bunların hepsi elimdeydi ve bunun hepimizin çok özgün bir şey yaratabilmesi için anahtar olacağını biliyordum.

Çekimi nasıl anlatırsınız?

The Brutalist'i çekmek benim için birçok nedenden ötürü sıra dışı bir deneyimdi. Bunlardan biri de kendi aile geçmişimle olan paralellikleriydi. Bu aynı zamanda evrensel bir tema çünkü birçok insan göçmen çocuğu. Öte yandan annem de sanatçıdır. O bir fotoğrafçı ve miras bırakmak adına hayatını işine adamış. Ayrıca, geçmiş deneyimlerinin yalnızca işini değil, dünyaya bakış açısını da nasıl etkilediği konusunda her zaman çok nettim. Bunun hem kendi işimi hem de oyuncu olarak tercihlerimi etkilediğini düşünüyorum. Dolayısıyla bu paralellikleri yorumuma dahil edebilmek harika bir şeydi.

Kariyerinizin bu noktasında bu tarz projeler bulmakta zorluk çekiyor musunuz?

Her zaman bir meydan okumadır. Her zaman derin anlamı olan teklifler bulmak isteriz ve bu yüzden The Brutalist gibi bir şeyle karşılaştığımızda, onu filme almak çok derin bir şeye dönüşür. Çekimlere katılan hepimiz bu deneyimden çok etkilendik. Birçok açıdan dönüştürücü, gençleştirici ve ilham vericiydi. Brady Corbet'in çalışmalarının sinemaya yeni bir boyut kazandırdığını düşünüyorum. Az kaynakla başardıkları şaşırtıcı, çünkü çok iddialı ve çok insani bir hikayeyi anlatıyor. Hiçbir şeyden korkmadan, pek çok zahmete, pek çok fedakarlığa katlanarak bunu başarmıştır. Çok cesur davrandı, kendisini alkışlıyorum. Kendisi ve eşi ve yaratıcı ortağı Mona Fastvold için 7 yıllık bir yolculuk oldu. Benim durumumda, senaryoyu ilk aldığımda gerçekleşmedi ve sonra mucizevi bir şekilde tekrar bana teklif ettiler.

Brady Corbet'in az kaynakla başardıkları şaşırtıcı, çünkü çok iddialı ve çok insani bir hikaye anlatıyor.

Bu rolü oynamaktan mimarlık ve azim konusunda neler öğrendiniz?

Uzun zamandır mimariyi ve tasarımı seviyor ve saygı duyuyorum ve Laszlo'yu somutlaştırmak bu dünyayı daha iyi anlamamı sağladı. Onun aracılığıyla bir sanatçının kendi deneyimlerini işinde nasıl kullandığını görebiliyordum. Bu hikayenin bağlamının büyük bir kısmı, savaş sonrası mimarinin çatışmanın bıraktığı travmalardan nasıl etkilendiğiyle ilgilidir. Laszlo'nun yaptığının sembolik bir niteliği var. Bu içi boş, mağaramsı iç mekanlar, kaybedilenlerin temsilcisidir ve bir bakıma onun bir insan olarak içinde taşıdığı boşluğu yansıtır. Ve onun daha yüksek bir şeye yönelik manevi arayışı, yüksekliklerde ve ışığın kullanımında, kişisel yolculuğunu anlatan bir sanatsal ifade biçimi olarak görülebilir.

Laszlo’nun bir mimar olarak miras bırakma arzusuyla, sizin bir aktör olarak sahip olduğunuz miras arasında bir paralellik görüyor musunuz?

Elbette. Bu filmin birçok yaratıcı ruha ve aynı zamanda farklı öneriler bulma arzumuza seslendiğini düşünüyorum. Sanatsal ilgi duyan ve ardında büyük anlamlar taşıyan bir şeyler bırakmayı hayal eden herkes için inanılmaz derecede kişisel hissettirebilecek bir film. Tıpkı bir mimarın onu silinmez bir yapı yaratmaya yönlendiren bir vizyona sahip olması gibi, film oyuncuları ve film yapımcıları da zamanın geçmesine rağmen elle tutulur, güncelliğini koruyan bir şey bırakmaya çalışırlar. Bu, büyük bir sorumluluk gerektirir ve size fırsat verildiğinde, bu filmde olduğu gibi, çok rahatlatıcı sonuçlar doğurabilir. Burada, çok sayıda tarihi referans olmasına rağmen, bunlar bugün de geçerli olan, adaletsizliklerden, sanatçıların mücadelesinden ve farklı kökenlerden ve etnik gruplardan gelen insanların mücadelesinden bahseden şeylerdir. Benim bir oyuncu olarak hedefim bu. İşte bu yüzden bunu yapıyorum ve hayatımı, birlikte çalıştığım insanları yaratıcı bir macerada destekleyebileceğim bu tür anları bulmaya adadım.

The Brutalist filminde çalışmak, bugün dokuz milyon avroluk bir bütçeyle neler başarılabileceğine dair algınızı ne ölçüde değiştirdi?

Dürüst olmak gerekirse Brady tüm beklentilerimi aştı. Sadece çekimlerinde, bütçede ve mekanlarda tasarruf etmeyi bilmesinden dolayı değil, aynı zamanda gerçek bir vizyon sahibi olmasından dolayı. VistaVision'da çekim yapmak herkesin yapabileceği bir şey değil. Çok iyi bir arkadaşım, kendisi çok tanınmış bir yönetmen, bunu yapmaya çalıştı ama herkes ona bunun çok zahmetli ve karmaşık olduğunu, özel ekipman kullanmak gerektiğini söylediği için reddetti. Ama Brady bir şeye karar verdiğinde onu ikna etmenin bir yolu yok. VistaVision'ın bu hikayeyi anlatmanın eşsiz bir yolu olduğunu biliyordu. Bu, filmin başladığı anda yaratılan ve 1961'den beri hiçbir Amerikan filminde kullanılmayan bir sistem. Ancak bu durumda, başka bir zamanda olduğumuz hissini anında yaratmak için kullanıldı, ancak aynı zamanda gördüğünüz şeyin çok gerçek olduğu hissini de yarattı. Hatta kamera bile biraz brutalist. Alman makineli tüfeğine benziyor. Yatay olarak yüklenen selüloit, yuvarlandıkça dev bir dikiş makinesinin çıkardığı sesi andırıyordu; bu da bize geçmişin varlığını sette hissettiriyordu. O gürültüye rağmen görsel olarak rahatsız edici değildi, çünkü bizi gerçeğe daha yakın hissettiriyordu. Bir ses stüdyosunda değil de yerinde çekim yaptığınızda, o yerin hisleri ve hayaletleri çok gerçekçi bir şekilde geri geliyor. Sahte duvardan çok daha iyidir. Bunun yerine geçmiş savaşlardan kalma kurşun izlerinin olduğu gerçek duvarlarla çalışıyorsunuz. Anı yeniden yaşamanıza yardımcı olan gerçek bir aşınma ve yaşam kalıntıları var. Sanırım bunların hepsi filmin nihai sonucunu etkiledi. Brady her şeyi çok düşünerek harika bir yaratıcı ekip kurmuş. Hepimiz bu hikayeyi ustalıkla ve yaratıcılıkla anlatmayı başardık. Bu eşsiz yapıları ve brutalist dönemin karakteristik mobilyalarını tasarlayan Judy Becker, her zaman sınırlı kaynaklarla çalışarak çok fazla emek ve yaratıcılık ortaya koymuştur. Elbette görüntü yönetmeni Lowell Crawley'nin katkısı çok önemliydi, çünkü Brady'nin ne istediğini kamerayla görebildi ve o devasa cihazla ne yaptığımızı takip edebildi; bu yenilikçi ve güzel bir şeydi.